Met de bus(camper) rijden (in Spanje, maar ook in andere landen) levert soms lastige, soms gevaarlijke en soms zelfs hilarische situaties op. In het algemeen zijn de wegen prima, maar dorpjes en campings, dat is andere koek. En soms ook gewoon onderweg in de natuur, zoals in Parc Naturel del Ports: een onmogelijk smal en slingerend bergweggetje waar we de hemel danken dat we niet meer dan 2 auto's tegenkomen.
Op camping Alquézar (bij het gelijknamige plaatsje) staan we op een aardig plekje, aan een smal paadje begrensd door stenen muurtjes. Op de heenweg geen probleem, maar bij wegrijden moeten we tussen twee muurtjes door met een bocht die misschien met een Toyota Aygo makkelijk te halen is maar met een bus van bijna zes en een halve meter lang niet echt. Om ons heen zien we dit soort dingen geregeld fout gaan, we kijken graag hoe andere echtparen dit oplossen. Vaak met een man achter het stuur die vervolgens niet naar z'n vrouw luistert. Ik denk dat op campings heel veel huwelijken stranden.
Bij ons gaat het goed: Steven stuurt, ik kijk en geef aan hoe het moet. Gelukkig luistert hij altijd wel, en gelukkig weet ik wat ik moet zeggen. Met engelengeduld en zweetdruppels weten we onszelf uit deze benarde positie te manoeuvreren.
Ook een stadje onderweg geeft problemen. Hier komen we, min of meer per ongeluk, midden in het stadje terecht. Smalle straatjes waar we met één ingeklapte zijspiegel nét doorheen passen, bochten die onhaalbaar zijn. Op een gegeven ogenblik kunnen we echt niet verder. Deels omdat we de bocht niet kunnen maken maar vooral omdat we gewoon niet tussen de muren van de huizen passen. Op een druk kruispunt moeten we dus echt omkeren. Ik stap uit, en ga weet niks beters te doen dan midden op het kruispunt andere auto's tegenhouden en ondertussen Steven wijzen hoe hij de bus kan keren. Een hoop getoeter en ongeduldige Spanjaarden is het gevolg, maar het lukt wel en we komen veilig weg. Jammer dat we het te druk hadden om een foto te maken, grappig was het wel.
We doen in ieder geval veel ervaring op, en maken ons niet vaak druk of iets wel of niet kan. Meestal lukt het wel, de ene keer met meer inspanning dan de andere.
