Località Pietrara: midden tussen de olijfbomen slapen en koffie drinken bij Rob en Pien.
Het leuke van reizen met een camper is dat je ongepland op de meest onverwachte plekken terecht komt. Hoe dat komt? Simpel: je zoekt een plekje om te overnachten. Bij voorkeur een kleine, boeren of mini camping of een camperplaats. Op het kaartje van campercontact zie je iets wat er aardig uit ziet en niet te ver van de weg ligt. Dat wordt 'm dan, dus hup, afslag nemen en dan zijn we er zo. Bij nadere bestudering blijkt dat kleine stukje op het kaartje toch nog een kilometer of tien te zijn, maar goed, we zijn nu onderweg dus rij maar door. Het eerste stuk is de weg een gewone provinciale weg. Al doende veranderd dit in een bochtige bergweg waar je 50 mag. Dan wordt de weg steeds smaller. Nu maar hopen dat er geen tegenliggers komen. Tot zover overkomt het ons regelmatig.
Bij de zoektocht naar Località Pietrara beginnen we ons op dit moment af te vragen of dit wel een goed idee is, vooral omdat het intussen donker begint te worden. Google maps wil ons door een straatje hebben waar we echt niet doorheen passen. We keren om en proberen het een straatje verder opnieuw. We vragen hulp aan een Italiaan die voor de gelegenheid zijn gebutste Fiatje even parkeert en ons via Google Earth laat zien dat we gewoon door moeten rijden, we komen er vanzelf. Dat doen we dan maar, en komen inderdaad na nog wat bochten en de nodige hobbels en bobbels bij het huis waar de camperplaats zou moeten zijn. Tot zover gelukt.
Maar dan... het is donker, er zijn twee opritten die beiden beveiligd zijn met een hek dat op slot zit. Er is geen bel. Ik ga op onderzoek uit en ontdek dat de sleutel van het hek aan de binnenkant in het slot zit. Ik kan het slot dus gewoon open maken en doe dat, na enige aarzeling, tenslotte toch maar. Ik loop voorzichtig en al roepend het terrein op, naar het huis toe. Als ik naar binnen kijk en iemand zie zitten klop ik op het raam. De dame in kwestie reageert gelukkig op mijn vraag (in het Engels) of het klopt dat hier een camperplaats is. Ze komt naar buiten en al snel blijkt dat we in het Nederlands kunnen communiceren. En dan gaat het verder allemaal heel gemakkelijk.
De bewoners van het huis blijken Nederlanders te zijn die hier een groot deel van het jaar wonen, Pien en Rob Back. In hun mooie tuin is een kleine plekje gereserveerd voor één camper. Deze mogelijkheid bieden ze via campercontact aan omdat ze dat leuk vinden. Ze zijn zelf ook camperaars, hun eigen camper staat in de tuin onder een mooi afdakje. Pien verwelkomt ons en legt uit dat de hekken op slot zijn vanwege de zwijnen. Die wroeten anders de hele tuin om. We parkeren onze bus op het aangewezen plekje en genieten van een rustige nacht.
De volgende ochtend komt ook Rob zich even voorstellen. We worden uitgenodigd voor een kop koffie bij het zwembad, wat we graag doen natuurlijk. Tijdens de koffie horen we meer over het leven van deze twee bijzonder aardige en gastvrije mensen. Ze zijn wat ouder dan wij en wonen al 20 jaar op dat mooie plekje. Onze onaangekondigde aankomst was ook voor hen een verrassing natuurlijk. Het was handiger geweest om even te bellen van te voren. De 4 camperplaatsen die op campercontact staan zijn er niet, dit heeft Rob er ooit niet helemaal goed op gezet. Hier lachen we gezamenlijk om, internet en aanverwante zaken zijn geen hobby begrijpen wij.
Wel een hobby is de olijfboomgaard die op hun terrein ligt. Elk jaar aan het einde van september oogsten Rob en Pien de olijven uit eigen tuin. Met de oogst gaan ze naar een boer die de olijven voor ze perst. Bij een goede oogst houden ze 70 tot 80 liter fantastische, extra vierge, olijfolie over. Voor eigen gebruik, maar omdat het afgelopen jaar een goed jaar was had Pien nog een flesje olijfolie over voor de onverwachte bezoekers, die daar heel blij mee zijn. Wel moeten we beloven dat we het door haar gemaakte etiket nog uitprinten thuis en op de fles plakken. En dat doen we natuurlijk!
Het voelt heel bijzonder om hier te zijn. We zijn echt te gast in de tuin van gastvrije mensen die dit doen omdat ze het leuk vinden en er geen enkel commercieel belang bij hebben. Na een uitstekende koffie (espresso natuurlijk!) gaan wij verder met onze reis richting Rome, en belt Pien een restaurantje in de buurt voor de lunch.
Je vindt dit bijzondere plekje op campercontact: https://www.campercontact.com/nl/italie/umbrie/ficulle/52857/localita-pietrara
UPDATE:
Inmiddels hebben we de olie geproefd en die is inderdaad heel erg lekker en onvergelijkbaar met olie uit de supermarkt.